ارزیابی کمّی و کیفی آلودگی قارچی هوای بخش‌های مختلف بیمارستان کامکار قم، سال 1386

زمینه و هدف: اسپور قارچ‌ها به طور معمول در همه جا وجود دارند. تعداد و گستردگی زیاد اسپورهای قارچی و انتشار وسیع آن‌ها، مقدمه‌ای برای ایجاد شکل‌های مختلف بیماری در افراد با میزان سلامتی متفاوت می‌باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان آلودگی قارچی هوای بخش‌های مختلف بیمارستان کامکار قم در سال 1386 انجام گرفت. روش بررسی: در این تحقیق توصیفی 6 بخش نفرولوژی، داخلی زنان، جراحی مردان، اتاق عمل (گوش و حلق و بینی و چشم)، عفونی و آزمایشگاه با توجه به نوع فعالیت و بیماران بستری شده، جهت نمونه‌برداری انتخاب گردیدند. نمونه‌ها روی محیـط کشت سابرودکستـروز آگـار و به روش آندرسـون در مدت 2 دقیقه و با دبی 3/28 لیتر در دقیقه نمونه‌برداری شدند. یافته‌ها: بیشترین میانگین غلظت آلودگی مربوط به بخش عفونی با CFU/m3300 و کمترین میانگین غلظت آلودگی مربوط به اتاق عمل (گوش و حلق و بینی و چشم) با CFU/m394 بود. بیشترین درصد قارچ‌های مشاهده شده در هوای بیمارستان، به ترتیب به جنس پنی‌سیلیوم با 36/36%، کلادسپوریوم با 74/24%، آسپرژیلوس نایجر با 97/17%، رایزوپوس با 57/10% و آسپرژیلوس فلاووس با 74/2% اختصاص داشت. نتیجه‌گیری: از یافته‌ها این مطالعه می‌توان نتیجه گرفت که غلظت آلودگی قارچ‌های هوای بیمارستان از نظر کمّی بیشتر از حد توصیه شده و مطالعات مشابه می‌باشد و از نظر جنس‌های شناسایی شده، مشابه دیگر مطالعات است.